Dag 13
Door: Job Hölscher
Blijf op de hoogte en volg Job
05 September 2013 | Argentinië, Concordia
Buenos dias!
Met de eerste 2 weken bijna achter de rug kan ik zeggen dat ik me aardig thuis ga voelen hier in Argentinië. Eergisteren ben ik teruggekomen van een geweldige week Misiones. Het was echt gaaf om de enorme watervallen van Iguazu te zien en ik heb mijn jaarlaag goed leren kennen. In de achtertuin is men begonnen met de aanbouw van het zwembad (jaja) en de hoeveelheid eten dat ik binnenkrijg per dag is aanzienlijk gestegen. Over mijn Spaans niveau valt nog niet over naar huis te schrijven, maar vanaf volgende week ga ik regelmatig met mijn gastmoeder oefenen.
Ik eindigde mijn vorige verslag met de aankondiging dat ik morgen naar school zou gaan en dat was echt fantastisch. Met mijn apenpakkie aan stond ik 's morgens vroeg om 6:30 klaar bij de auto (zoals jullie weten fietst men hier niet en dan maar lekker met de auto). Het is trouwens de gewoonte om 's ochtends alleen een kop koffie te drinken en je honger op te bouwen tot de lunch dus je gaat met een lege maag naar school, wat wel even wennen is... Maargoed, zodra ik op school aankwam keek iedereen me na, het is immers niet heel normaal om 187 cm lang te zijn hier. Ik weet intussen dat ik de langste ben van de school. Dat iedereen in dezelfde kleren loopt is aan het begin vreemd, maar went vrij snel. Ik had gedacht dat de school niet Christelijk zou zijn, omdat het een 'Humanistische school' is, maar dat was alles behalve waar. Zodra de bel ging moest je in de hal in de lijn van jouw klas gaan staan en luisteren naar de verhalen van de rector. Dan volgt er een gebed in verschrikkelijk snel Spaans wat iedereen moet herhalen en als kers op de taart gaan we ook lekker met zijn allen in stilte kijken hoe twee leerlingen de Argentijnse vlag hijsen. (Plechtig als wat) Als dat gebeurt is mag je dan eindelijk naar je klaslokaal toe. (Voor mij nog wel even oppassen voor mijn hoofd, het plafond is namelijk verschrikkelijk laag bij de trap) De gangen waar je doorheen loopt zijn afgedankt en in de grond zitten gaten. Mijn klas is helemaal achteraan op de tweede verdieping. Ik weet niet precies wat ik van het lokaal verwacht had, maar de beste beschrijving is: een vierkante grot met 20 verschillende modellen tafels die stuk voor stuk minstens 20 jaar oud zijn. (Wederom niet erg comfortabel voor iemand van mijn lengte.) Het was buiten 0 graden Celsius en dat betekent dat het binnenin de school vroor, niet erg lekker. Voor zover de kritiek op de school, nu de goede kanten: de dagen zijn relatief kort (4 lessen van 80 minuten), de leraren en leerlingen zijn echt geweldig en het eten is super goedkoop. Over de leerlingen: de eerste dag was het één grote chaos om mij heen, minstens 5 mensen wilde tegelijk met me praten en het was nogal druk (wel lachen natuurlijk). Iedereen in mijn jaarlaag is echt aardig en ik kan het goed met ze vinden. Zeker nu ik een week met ze op kamp ben geweest voel ik me deel van de jaarlaag. Ook met de laatstejaars heb ik heel wat gepraat en ik mag nu zelfs het `Laatstejaarsvest´ van iemand dragen. Voor de duidelijkheid: het laatstejaarsvest geeft een hoop prestige. Ik zal niet te veel over de lessen vertellen, want die zijn, volgens zowel de leerlingen als de ouders, verschrikkelijk slecht. We hebben vandaag bijvoorbeeld als enige productieve bloemen gevouwen voor de optocht van Concordia. Het gaat mij nu vooral om het Spaans dus ik heb nog geen problemen.
Kortom: op school heb ik het zeker niet slecht!!
Wat ik van deze twee weken veruit het leukste vond was het kamp met school in Misiones (provincie). Het was een lange reis heen en terug (1000+ km), dus ik heb mijn klasgenoten zeker goed leren kennen. Wat leuk was om te zien was dat er constant werd gezongen, in het Spaans natuurlijk. Het klinkt misschien vreemd, maar voor elke situatie hebben ze een liedje dat ze dan met zijn allen beginnen te zingen (of schreeuwen, het is maar hoe je het ziet). Tijdens het kamp hebben we veel spellen gedaan, zowel overdag als 's nachts. Ook was er elke avond een feest met elke keer weer dezelfde muziek: Cumbia. Cumbia is de Argentijnse dansmuziek waar niemand voor de lol naar zou luisteren. Ik ben er niet zo'n fan van. Ik heb hen natuurlijk ook even mijn muziek laten horen en er zijn al verschillende mensen naar me toegekomen om om de titels van de nummers te vragen. Het muziek luisteren is daar echt iets wat iedereen voor zichzelf doet, de 'top40' is daar niet zo veel geluisterd als in Nederland dus ze kennen veel nieuwe muziek niet. Ik ben er dan voor om dat aan ze te laten horen. Natuurlijk zijn we ook met zijn allen naar de ongelooflijk mooie 'Cataratas' (watervallen) van Iguazu geweest. Ik kan met zekerheid zeggen dat dit een van de mooiste dingen was wat ik in mijn hele leven heb gezien! Onmogelijk geweldig!
Vandaag heb ik voor het eerst gehockeyd in Argentinië. De club heeft één veld en heel weinig teams en zeker geen jongens. Ik trainde dus met de meisjes mee. Het is nu winter, dus dat betekent dat het 'fris' is. Het was immers slechts 24 graden (een temperatuur waarin ik als Nederlander sta te zweten als een otter). En ze hockeyen ook lekker door in de zomer, wanneer de temperaturen oplopen tot 40 graden. Ik moet nog maar zien hoe ik zoiets ga overleven...
Tot zover dit reisverslag en vanaf zondag 8 Augustus zal ik eens in de week mijn blog updaten.
Hasta la vista!
Met de eerste 2 weken bijna achter de rug kan ik zeggen dat ik me aardig thuis ga voelen hier in Argentinië. Eergisteren ben ik teruggekomen van een geweldige week Misiones. Het was echt gaaf om de enorme watervallen van Iguazu te zien en ik heb mijn jaarlaag goed leren kennen. In de achtertuin is men begonnen met de aanbouw van het zwembad (jaja) en de hoeveelheid eten dat ik binnenkrijg per dag is aanzienlijk gestegen. Over mijn Spaans niveau valt nog niet over naar huis te schrijven, maar vanaf volgende week ga ik regelmatig met mijn gastmoeder oefenen.
Ik eindigde mijn vorige verslag met de aankondiging dat ik morgen naar school zou gaan en dat was echt fantastisch. Met mijn apenpakkie aan stond ik 's morgens vroeg om 6:30 klaar bij de auto (zoals jullie weten fietst men hier niet en dan maar lekker met de auto). Het is trouwens de gewoonte om 's ochtends alleen een kop koffie te drinken en je honger op te bouwen tot de lunch dus je gaat met een lege maag naar school, wat wel even wennen is... Maargoed, zodra ik op school aankwam keek iedereen me na, het is immers niet heel normaal om 187 cm lang te zijn hier. Ik weet intussen dat ik de langste ben van de school. Dat iedereen in dezelfde kleren loopt is aan het begin vreemd, maar went vrij snel. Ik had gedacht dat de school niet Christelijk zou zijn, omdat het een 'Humanistische school' is, maar dat was alles behalve waar. Zodra de bel ging moest je in de hal in de lijn van jouw klas gaan staan en luisteren naar de verhalen van de rector. Dan volgt er een gebed in verschrikkelijk snel Spaans wat iedereen moet herhalen en als kers op de taart gaan we ook lekker met zijn allen in stilte kijken hoe twee leerlingen de Argentijnse vlag hijsen. (Plechtig als wat) Als dat gebeurt is mag je dan eindelijk naar je klaslokaal toe. (Voor mij nog wel even oppassen voor mijn hoofd, het plafond is namelijk verschrikkelijk laag bij de trap) De gangen waar je doorheen loopt zijn afgedankt en in de grond zitten gaten. Mijn klas is helemaal achteraan op de tweede verdieping. Ik weet niet precies wat ik van het lokaal verwacht had, maar de beste beschrijving is: een vierkante grot met 20 verschillende modellen tafels die stuk voor stuk minstens 20 jaar oud zijn. (Wederom niet erg comfortabel voor iemand van mijn lengte.) Het was buiten 0 graden Celsius en dat betekent dat het binnenin de school vroor, niet erg lekker. Voor zover de kritiek op de school, nu de goede kanten: de dagen zijn relatief kort (4 lessen van 80 minuten), de leraren en leerlingen zijn echt geweldig en het eten is super goedkoop. Over de leerlingen: de eerste dag was het één grote chaos om mij heen, minstens 5 mensen wilde tegelijk met me praten en het was nogal druk (wel lachen natuurlijk). Iedereen in mijn jaarlaag is echt aardig en ik kan het goed met ze vinden. Zeker nu ik een week met ze op kamp ben geweest voel ik me deel van de jaarlaag. Ook met de laatstejaars heb ik heel wat gepraat en ik mag nu zelfs het `Laatstejaarsvest´ van iemand dragen. Voor de duidelijkheid: het laatstejaarsvest geeft een hoop prestige. Ik zal niet te veel over de lessen vertellen, want die zijn, volgens zowel de leerlingen als de ouders, verschrikkelijk slecht. We hebben vandaag bijvoorbeeld als enige productieve bloemen gevouwen voor de optocht van Concordia. Het gaat mij nu vooral om het Spaans dus ik heb nog geen problemen.
Kortom: op school heb ik het zeker niet slecht!!
Wat ik van deze twee weken veruit het leukste vond was het kamp met school in Misiones (provincie). Het was een lange reis heen en terug (1000+ km), dus ik heb mijn klasgenoten zeker goed leren kennen. Wat leuk was om te zien was dat er constant werd gezongen, in het Spaans natuurlijk. Het klinkt misschien vreemd, maar voor elke situatie hebben ze een liedje dat ze dan met zijn allen beginnen te zingen (of schreeuwen, het is maar hoe je het ziet). Tijdens het kamp hebben we veel spellen gedaan, zowel overdag als 's nachts. Ook was er elke avond een feest met elke keer weer dezelfde muziek: Cumbia. Cumbia is de Argentijnse dansmuziek waar niemand voor de lol naar zou luisteren. Ik ben er niet zo'n fan van. Ik heb hen natuurlijk ook even mijn muziek laten horen en er zijn al verschillende mensen naar me toegekomen om om de titels van de nummers te vragen. Het muziek luisteren is daar echt iets wat iedereen voor zichzelf doet, de 'top40' is daar niet zo veel geluisterd als in Nederland dus ze kennen veel nieuwe muziek niet. Ik ben er dan voor om dat aan ze te laten horen. Natuurlijk zijn we ook met zijn allen naar de ongelooflijk mooie 'Cataratas' (watervallen) van Iguazu geweest. Ik kan met zekerheid zeggen dat dit een van de mooiste dingen was wat ik in mijn hele leven heb gezien! Onmogelijk geweldig!
Vandaag heb ik voor het eerst gehockeyd in Argentinië. De club heeft één veld en heel weinig teams en zeker geen jongens. Ik trainde dus met de meisjes mee. Het is nu winter, dus dat betekent dat het 'fris' is. Het was immers slechts 24 graden (een temperatuur waarin ik als Nederlander sta te zweten als een otter). En ze hockeyen ook lekker door in de zomer, wanneer de temperaturen oplopen tot 40 graden. Ik moet nog maar zien hoe ik zoiets ga overleven...
Tot zover dit reisverslag en vanaf zondag 8 Augustus zal ik eens in de week mijn blog updaten.
Hasta la vista!
-
05 September 2013 - 03:13
Maarten:
Job, wat heb je t weer leuk verwoord allemaal. Gezellig om te lezen....en vast nog veel leuker om mee te maken. De reis naar Iguazu, de school, alles. We zagen al wat foto's op facebook en zo, maar zo'n verhaal maakt te toch wel 'af' hoor! Veel plezier verder....en succes met je lessen Spaans straks! Groetjes! -
05 September 2013 - 10:36
Diny Van Der Veen-Exoo:
Hoi Job
Wat weer een geweldig verslag! We kunnen zo helemaal met je mee leven!
Zoals je de school etc beschrijft prachtig!We wachten met spanning op je volgende xerslag!
A dios! con amor OR en oma Diny. -
05 September 2013 - 10:53
Wendy:
Ha Job,
Kei leuk om je verslagen te lezen. Ik moet erg lachen bij het beeld dat ik nu heb van jou op school. Zo'n boomlange kerel aan een veel te lage tafel tussen al die Argentijntjes. Auw, je rug! Misschien kan je ook wat foto's hierop zetten voor alle kneusjes (zoals ik) zonder facebook?
Groetjes van Wendy -
05 September 2013 - 15:23
Ank:
Hoi Job, Zo ik ben weer bij, je verslagen gelezen, de leuke en mooie foto's bekeken. Je bent een schrijverstalent hoor, mooi zoals je alles verwoord!! Wat een geweldige watervallen heb je gezien! Dat was de 1000 km wel waard denk ik. Het Spaans zal je ook wel snel onder de knie hebben, want ik neem aan dat de colleges ook in het Spaans gegeven worden, en je moet de hele dag Spaans spreken, komt zeker goed!! Fijn dat je al een beetje gewend bent. Job succes! We volgen je. Liefs Ank -
05 September 2013 - 20:23
Cyriel:
Leuk verslag! Het lijkt me geweldig om de school daar een keer te zien! Is er trouwens wel schoolkleding in jouw maat? De Iguazu watervallen lijken me geweldig mooi! Ik wens je een leuke week en heel veel succes met wennen aan het ontbijt (dat er blijkbaar niet echt is). Ik vraag me af of je volgende week al over je Spaans naar huis kunt schrijven! -
05 September 2013 - 22:40
Joke:
Lieve Job,wat kun je beeldend schrijven over je ervaringen, heel leuk en wat een mooie foto's had je op facebook, en wat een heerlijk smeuig lang verhaal, mijn complimenten!!! En in de winter 24 graden , niet verkeerd, en dan de zomer nog, maar gelukkig met zwembad in je tuin. Wanneer gaat Natalya naar Duitsland? Krijg je dan een kamer voor jezelf? veel plezier met alles, liefs Joke -
05 September 2013 - 22:41
Chien En Gerdien:
hi lieve Job
we zien het helemaal voor ons. vooral in het uniform .
misschien kun je wat fruit ofzo hamsteren voor de ochtenduurtjes ha, hi. ( advies van je oude tante gerdien)foto -
06 September 2013 - 14:40
Jane Hölscher:
Dag Job, wat heb je ons weer verrast met je verhaal.
Watkun je toch veel beleven
Ik kan me voorstellen dat je een bezienswaaerdigheid bent met je 1.87 m11
.
Et typen gaat een beetje lastig, ik hebmijn linkerhand in verband.
Vanmorgen een kleine ingreep gehad in 't ziekenhuis.
(vanwege 'n carpaal tunnel syndroom, als je weet wat dat is)
Job, de volgende keer beter.
Lieve groet, oma Jane
-
06 September 2013 - 19:03
Johanna:
Leuk Job, om te lezen hoe je daar zo'n beetje leeft!! Het fijnste voor je vind ik dat je zo goed met de anderen kunt opschieten! Houwe zo!!! J.H.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
